بخشی از زندگی نامه آیت الله سید مجتبی حسینی
آیة اللّه سیّد مجتبى حسینى در سال ۱۳۳۳ ه.ش در مشهد مقدس متولد شد .
پدر ایشان مرحوم «آیة اللّه حاج سیّد جلیل حسینى» از علماى شاخص مشهد و از شاگردان «آیة اللّه میرزا مهدی اصفهانی(ره) » بود که بیش از شصت سال در مسجد گوهرشاد اقامه جماعت داشت و بخاطر عدم قبول ملاقات با شاه، توسط رژیم پهلوی از امامت در مسجد گوهرشاد منع شد.
مادر ایشان نیز علویه ای عالمه و تقیه و فرزند مرحوم «آیة اللّه آقا نجفى» و نوه «آیة اللّه میرزا مهدى خراسانى (ره)» معروف به «شهید رابع» بود.
آیة اللّه سید مجتبی حسینی دروس مقدماتی و سطوح حوزوی را در مشهد مقدس سپری ودر سال 1353 ه.ش برای تکمیل سطوح عالی به شهر مقدس قم هجرت نمود، فقه و اصول را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات گلپایگانی(ره)، وحید خراسانى (مدظله)و تبریزی(ره) فرا گرفت و در علوم عقلی و کلامی از محضر علامه شهید مطهری(ره) بهره برد.
ایشان علاوه بر سابقه 12 سال تدریس علوم حوزوی در سطح خارج، در دانشگاه های تهران ، علامه طباطبائی و آزاد اسلامی به تدریس رشته های متعددی از جمله معارف و اقتصاد اسلامی اشتغال داشته اند.
آیة اللّه حسینی از بدو پیروزی انقلاب فعالیتهای تبلیغی وسیعی در ارگانهای مختلف از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی داشت و به موازات آن سفرهای تبلیغی زیادی به کشورهای مختلف ( لبنان ،سوریه،هند،پاکستان،لیبی ،ترکیه ،عربستان) و پس از شروع دفاع مقدس به جبهه های نبرد حق علیه باطل انجام داد.
وی از سال 1375 ه.ش به مدت 7 سال با حکم مقام معظم رهبری نماینده معظم له در امور اهل سنت استان سیستان و بلوچستان بود و در همین مدت به نمایندگی از مردم این استان به مجلس خبرگان رهبری راه یافت.
آیة اللّه سید مجتبی حسینی در سال 1382 ه.ش با حکم ویژه ای از جانب مقام معظم رهبری به نمایندگی ایشان و امامت جمعه و تولیت مصلای حضرت زینب سلام الله علیها منصوب شدند.
شایان ذکر است 4 سال اخیر مسؤولیت ایشان همزمان با بحرانهای سوریه و لبنان بود که علی رغم ناامنی های شدید در تمام مدت در منطقه حضور داشته و نقش مهمی در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب سلام اللّه علیها و مردم رنج دیده آن دیار ایفاء کردند.
حضرت آیة اللّه حاج سید مجتبی حسینی با توجه به سابقه موفق حضور در سوریه، در پی نا آرامی ها و بحران های اخیر عراق ، با حکم مقام معظم رهبری به نمایندگی معظم له در آن سامان منصوب گردید و هم اکنون عهده دار این مسؤولیت خطیر است.
آیة اللّه سیّد مجتبى حسینى در سال ۱۳۳۳ ه.ش در مشهد مقدس متولد شد .
پدر ایشان مرحوم «آیة اللّه حاج سیّد جلیل حسینى» از علماى شاخص مشهد و از شاگردان «آیة اللّه میرزا مهدی اصفهانی(ره) » بود که بیش از شصت سال در مسجد گوهرشاد اقامه جماعت داشت و بخاطر عدم قبول ملاقات با شاه، توسط رژیم پهلوی از امامت در مسجد گوهرشاد منع شد.
مادر ایشان نیز علویه ای عالمه و تقیه و فرزند مرحوم «آیة اللّه آقا نجفى» و نوه «آیة اللّه میرزا مهدى خراسانى (ره)» معروف به «شهید رابع» بود.
آیة اللّه سید مجتبی حسینی دروس مقدماتی و سطوح حوزوی را در مشهد مقدس سپری ودر سال 1353 ه.ش برای تکمیل سطوح عالی به شهر مقدس قم هجرت نمود، فقه و اصول را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات گلپایگانی(ره)، وحید خراسانى (مدظله)و تبریزی(ره) فرا گرفت و در علوم عقلی و کلامی از محضر علامه شهید مطهری(ره) بهره برد.
ایشان علاوه بر سابقه 12 سال تدریس علوم حوزوی در سطح خارج، در دانشگاه های تهران ، علامه طباطبائی و آزاد اسلامی به تدریس رشته های متعددی از جمله معارف و اقتصاد اسلامی اشتغال داشته اند.
آیة اللّه حسینی از بدو پیروزی انقلاب فعالیتهای تبلیغی وسیعی در ارگانهای مختلف از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی داشت و به موازات آن سفرهای تبلیغی زیادی به کشورهای مختلف ( لبنان ،سوریه،هند،پاکستان،لیبی ،ترکیه ،عربستان) و پس از شروع دفاع مقدس به جبهه های نبرد حق علیه باطل انجام داد.
وی از سال 1375 ه.ش به مدت 7 سال با حکم مقام معظم رهبری نماینده معظم له در امور اهل سنت استان سیستان و بلوچستان بود و در همین مدت به نمایندگی از مردم این استان به مجلس خبرگان رهبری راه یافت.
آیة اللّه سید مجتبی حسینی در سال 1382 ه.ش با حکم ویژه ای از جانب مقام معظم رهبری به نمایندگی ایشان و امامت جمعه و تولیت مصلای حضرت زینب سلام الله علیها منصوب شدند.
شایان ذکر است 4 سال اخیر مسؤولیت ایشان همزمان با بحرانهای سوریه و لبنان بود که علی رغم ناامنی های شدید در تمام مدت در منطقه حضور داشته و نقش مهمی در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب سلام اللّه علیها و مردم رنج دیده آن دیار ایفاء کردند.
حضرت آیة اللّه حاج سید مجتبی حسینی با توجه به سابقه موفق حضور در سوریه، در پی نا آرامی ها و بحران های اخیر عراق ، با حکم مقام معظم رهبری به نمایندگی معظم له در آن سامان منصوب گردید و هم اکنون عهده دار این مسؤولیت خطیر است.
